Przejdź do głównej zawartości

KLASA 7 HIGIENA I CHOROBY UKŁADU ODDECHOWEGO

TEMAT: HIGIENA I CHOROBY UKŁADU ODDECHOWEGO

Sposoby i mechanizmy przenoszenia zakażenia w mukowiscydozie

 MATERIAŁY DO TEMATU:
Na prawidłowe funkcjonowanie układu oddechowego mają wpływ czynniki wewnętrzne i zewnętrzne. Do pierwszych należą: prawidłowo rozwinięte płuca, dobrze wysklepiona klatka piersiowa, silne mięśnie oddechowe. Ich stan i działanie poprawiają regularne ćwiczenia fizyczne. Aktywność ruchowa wzmacnia mięśnie oddechowe i przeponę, a tym samym zdolność klatki piersiowej do rozszerzania się, co prowadzi do zwiększenia pojemność płuc. U osób regularnie ćwiczących zmniejsza się częstotliwość oddechów na minutę, a zwiększa ich głębokość (objętość jednorazowo pobieranego powietrza). Ułatwia to wymianę gazową. Na poprawę jakości działania układu oddechowego może również wpłynąć systematyczne wykonywanie prostych ćwiczeń oddechowych. Schemat przedstawia klasyfikację zanieczyszczeń powietrza w formie kolorowych kół. Napis w czerwonym kole: zanieczyszczenia powietrza. Od niego w lewo błękitne koło z napisem: niezakaźne. Od niego dwa koła, z kropkami: gazy i z liniami: pyły. W prawo pomarańczowe koło z napisem: zakaźne. Od niego trzy koła, symbolizujące: z fasolkami bakterie, ze słoneczkami wirusy i z pałeczkami grzyby.


Higiena układu oddechowego 
- powietrze musi być wolne od zanieczyszczeń pyłowych i chemicznych 
- w zamkniętych pomieszczeniach obniża się stężenie tlenu 
- przy niewielkim spadku organizm reaguje pogłębieniem oddechów i przyspieszeniem pracy serca, zmniejsza się wydolność umysłowa 
- przy większym spadku nasilają się objawy niedotlenienia (przerywanie oddechu, osłabienie, ospałość) 
- dalszy spadek stężenia grozi uduszeniem Czynniki zewnętrzne, na których działanie narażony jest układ oddechowy, możemy podzielić na niezakaźne zanieczyszczenia powietrza 
– pyłowe i gazowe oraz zakaźne 
– wirusy, bakterie i grzyby. 

Zanieczyszczenia pyłowe to pyły powstające na przykład podczas obróbki metali w przemyśle metalurgicznym, pyły i popioły wulkaniczne, kurz unoszony przez wiatr na ulicach, pyłki roślin, złuszczający się naskórek, sierść zwierząt. Zanieczyszczenia gazowe dotyczą gazów, których zawartość w powietrzu przekracza dopuszczalne normy, np. tlenku i dwutlenku węgla, tlenków siarki i azotu. Szczególnie niebezpieczny dla życia jest bezwonny tlenek węgla – czad. Szybciej i bardziej trwale niż tlen łączy się z hemoglobiną. Zablokowany w ten sposób barwnik oddechowy nie może przyłączać i dostarczać do komórek cząsteczek tlenu. Prowadzi to do niedotlenienia organizmu i może być przyczyną śmierci. Dwutlenek węgla, choć w małych stężeniach nie jest toksyczny, w dużych stężeniach również skutkuje niedotlenieniem organizmu. Wzrost jego objętości towarzyszy spadkowi zawartości tlenu w powietrzu. Wydolność układu oddechowego obniża się, gdy w powietrzu obecny jest dym papierosowy, na którego zabójcze działanie narażeni są zarówno czynni, jak i bierni palacze, czyli osoby przebywające w towarzystwie osoby palącej. Dym papierosowy składa się z ponad 4 tysięcy związków chemicznych, w tym prawie 60 substancji o udowodnionym działaniu rakotwórczym. Czynnikiem uzależniającym jest nikotyna. Składniki toksyczne to m.in. tlenek węgla i cyjanowodór. U nałogowych palaczy aż 15% hemoglobiny może być związane z tlenkiem węgla, co znacznie zmniejsza wydolność organizmu. Czynne palenie papierosów może prowadzić do powstania nowotworów płuc, krtani, przełyku, gardła, jamy ustnej, trzustki, pęcherza moczowego. Zwiększa ryzyko zachorowań na choroby układu krążenia, może prowadzić do zmniejszenia płodności, opóźnienia rozwoju płodu i niskiej masy urodzeniowej noworodków. W Polsce prawie połowa przedwczesnych zgonów osób w wieku średnim jest spowodowana paleniem papierosów, a rak płuca to najczęściej występujący nowotwór złośliwy u mężczyzn. Bierni palacze wdychając dym, narażeni są na zwiększone ryzyko wystąpienia chorób górnych dróg oddechowych. Składniki wdychanego dymu zaostrzają ataki astmy i kaszlu. U dzieci wzrasta podatność na zapalenia zatok, oskrzeli i płuc. Nawet krótkotrwałe palenie tytoniu niesie negatywne skutki dla organizmu: palacze mają nieprzyjemny oddech, poszarzałą i szybko starzejącą się cerę, ciemny nalot na zębach i często zapadają na infekcje dróg oddechowych. 

Większość chorób układu oddechowego można kontrolować i leczyć. 

Wielu można również zapobiegać, starając się wyeliminować czynniki ryzyka, poprzez np.: 
 unikanie kontaktu z osobami chorymi,
 wietrzenie pomieszczeń,
 unikanie przebywania w towarzystwie osób palących papierosy, 
 ograniczenie kontaktu z czynnikami alergizującymi (usunięcie ze swojego pokoju dywanów, narzut, częste odkurzanie), 
 szczepienia ochronne, 
 prawidłowe odżywianie, 
 aktywność fizyczną, zwłaszcza na świeżym powietrzu. 

W profilaktyce i diagnostyce chorób układu oddechowego istotną rolę odgrywają badania radiologiczne klatki piersiowej, które pozwalają na ocenę stanu płuc i wykrycie nieprawidłowości w ich strukturze. 

PRACA DOMOWA Stwórz plakat promujący dbanie o układ oddechowy. Wykonane zadania proszę przesłać do 10.04.2020 na maila igozlinska@spbaniocha.pl lub poprzez platformę Office 365

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

BIOLOGIA KLASA 5 WIRUSY, BAKTERIE, PROTISTY, GRZYBY- POWTÓRKA

BIOLOGIA TEMAT :   Wirusy, bakterie, protisty, grzyby i porosty-utrwalenie wiadomości. Wszystkie organizmy zostały podzielone na pięć grup, tzw. królestw. Są to bakterie, protisty, grzyby, rośliny i zwierzęta. Poza klasyfikacją znalazły się wirusy, które nie są ani żywe, ani martwe. Ludzie należą do królestwa zwierząt. BAKTERIE Bez wielkiej przesady można stwierdzić, że bakterie występują wszędzie: w wodzie, glebie i powietrzu. Dzięki mikroskopijnym rozmiarom są one łatwo przenoszone przez prądy powietrza na drobinach kurzu lub w kroplach wody. Każdy gatunek bakterii ma swoje wymagania co do rodzaju podłoża, temperatury otoczenia i dostępu do tlenu. Wiele bakterii żyje na powierzchni ciała organizmów lub w ich wnętrzu, gdyż mają tam odpowiednią temperaturę, wilgoć oraz dostateczną ilość pokarmu. Bakterie to najmniejsze jednokomórkowe organizmy na Ziemi. Ich wielkość waha się od 0,2 µm do około 10 µm. Gdyby ułożyć komórki bakterii jedna za drugą, to na

KLASA 8 CZYM JEST EKOSYSTEM

CZYM JEST EKOSYSTEM? Ekosystem to zbiór elementów ożywionych i nieożywionych, które wzajemnie na siebie wpływają. Obszar zajmowany przez pojedynczy ekosystem może mieć bardzo różną wielkość. Przykładem ekosystemu jest niewielka łąka, ale też ogromny las tropikalny. Wszystkie elementy ekosystemu oddziałują na siebie. Należą do nich organizmy, które są nazywane ożywionymi elementami przyrody, i elementy nieożywione, takie jak podłoże, światło, woda, wilgotność, temperatura powietrza, obecność tlenu i dwutlenku węgla, zasolenie wody i gleby. Organizmy mają określone wymagania wobec środowiska. Dany gatunek zasiedla tylko taki teren, na którym może zaspokajać swoje potrzeby. Organizmy są powiązane wieloma zależnościami zarówno z innymi osobnikami, jak i ze składnikami przyrody nieożywionej. Każdy ekosystem składa się z wzajemnie wpływających na siebie elementów ożywionych , czyli biotycznych, oraz nieożywionych, czyli abiotycznych. Ekosystemy możemy podzielić na lądow

KLASA 5 TKANKI ROŚLINNE

TEMAT:   TKANKI ROŚLINNE. MATERIAŁY DLA UCZNIA: Różnorodność tkanek jest wynikiem przystosowania się roślin do życia w środowisku lądowym. Niestabilne warunki suchego lądu, zwłaszcza okresowe susze, zmuszają rośliny do posiadania elementów transportujących i magazynujących wodę. Konieczne jest też też wykształcenie powłok zabezpieczających przed parowaniem. Rośliny, pnąc się do światła, potrzebują elementów usztywniających ich wiotkie ciała. Powstanie tkanek jest zatem odpowiedzią na czynniki środowiska. Tkanka to grupa komórek o podobnym pochodzeniu i budowie, pełniąca w organizmie określoną funkcję. U współczesnych roślin wyróżnia się tkanki twórcze i stałe. Komórki tkanek twórczych mają zdolność do ciągłych podziałów. Komórki tkanek stałych są wyspecjalizowane do pełnienia określonej funkcji, nie mnożą się, mogą tylko rosnąć i mają kształt charakterystyczny dla danej tkanki . TKANKI TWÓRCZE Rośliny rosną przez całe swoje życie. Za ich wzrost odpowiedzialne s